Jeden z atrybutów przejęcia „władzy” przez nowego Seniora…

Wspólnota seminaryjna dokonała wyboru nowego seniora i wiceseniora. Po przeprowadzonym głosowaniu, w którym brali udział wszyscy bracia oprócz braci diakonów, wyłoniony został reprezentant alumnów potocznie zwany seniorem klerykatu, którego posługę do maja tego roku będzie pełnił fr. Kazimierz. W drugim głosowaniu bracia klerycy zdecydowali, że zastępcą seniora i jego prawą ręką zostanie fr. Roch.

Klerykackie „Konklawe”…

Do zaszczytnych funkcji seniora należy reprezentowanie wspólnoty na zewnątrz, układanie grafików, wyznaczanie do pracy, układanie grafiku wakacyjnego i składanie życzeń. Senior jako reprezentant kleryków bierze udział w kapitule domowej (a niech wie, że życie brata mniejszego to też pokuta, a nie same zaszczyty…). Wicesenior wspomaga seniora i zastępuje go w chwilach jego nieobecności, pomaga w układaniu grafików, składa życzenia razem z seniorem. Życzymy naszym braciom, Kazimierzowi i Rochowi, którzy rozpoczęli swoją posługę dużo wytrwałości, cierpliwości i potrzebnych łask.

Gratulacje czy kondolencje…?

Pielgrzymi czy Turyści?

„Gdzie ta Samarytanka?” /por. J 4/

Dnia 15 lutego przeżywaliśmy w naszej wspólnocie klerykackiej „lutowy” dzień skupienia, który posiadał nieco zmieniona formę w stosunku do pozostałych dni, jakie są nam znane.  O godzinie 7.00 rozpoczęliśmy dzień wspólną Eucharystią, która była centrum i zawsze jest centrum naszego życia. Kazanie wygłosił o. Jozue, który przybliżył nam UBÓSTWO według Pana Jezusa, które prawdziwie przeżyte rozwija człowieka w Bogu, w przeciwieństwie do słowa: BOGATY (mieć BOGA na TY), które stoi w wielkiej opozycji do radości ewangelicznej i nie daje możliwości wzrostu w Bogu, ponieważ wtedy człowiek stawia się na równi z Bogiem.
Następnymi punktami programu dnia była adoracja Najświętszego Sakramentu oraz wspólne dzielnie się Słowem Bożym z dnia bieżącego.

Popołudniu udaliśmy się w kierunku katedry wrocławskiej, aby tam w duchu modlitwy i radości franciszkańskiej zwiedzić ten kościół, który dla wielu cały czas skrywał jakąś tajemnicę w swoich ciemnych krużgankach.

Następnie odwiedziliśmy dawny kościół franciszkanów ufundowany jeszcze przez Henryka Pobożnego, pod wezwaniem św. Wincentego i św. Jakuba Apostoła.W 1997 papież Jan Paweł II i kard. Henryk Gulbinowicz przekazali świątynię kościołowi greckokatolickiemu. 

Odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele św. Klary, przy którym znajduje się gimnazjum i  liceum ogólnokształcące prowadzone przez siostry urszulanki. Dzięki uprzejmości sióstr mogliśmy zobaczyć mauzoleum w którym pochowani są przedstawiciele Piastów Śląskich, jak też oglądaliśmy płyty nagrobne władców Ziemi Śląskiej., przepiękny ogród, a także zapoznaliśmy się zasadami rekrutacji na nowy rok szkolny i katechetyczny. 

Kaplica św. Elżbiety w katedrze wrocławskiej

Dzień skupienia zakończyliśmy uroczystymi nieszporami i radością z kolejnych złotych medali naszych rodaków.

Ikonostas w Cerkwi

Jest już tradycją, że duszpasterze z Góry św. Anny wraz z młodzieżą męską przybywają co roku do Wrocławia, by razem z braćmi z klerykatu przeżywać dni skupienia. Tak było i tym razem.

W dniach 7-9 II 21 młodzieńców z północy i południa, wschodu i zachodu, w murach naszego klasztoru trwało na spotkaniu z Bogiem i drugim człowiekiem. Niewątpliwie były to spotkanie bardzo ubogacające. Nie zabrakło sporej dawki humoru i radości, jak i atmosfery skupienia i modlitwy.

Wspominając poprzednie lata, kiedy sam byłem uczestnikiem takich wyjazdów mam w pamięci roześmianych braci, którzy ową radość zawsze łączyli z modlitwą.

Goście poznawali, jak wygląda typowy dzień w naszej wspólnocie. Punktem specjalnym była wycieczka szlakiem franciszkańskim Wrocławia, którą szczegółowo zaplanował i poprowadził fr Roch. Uczestnicy FDS-ów na długi czas zapamiętają przedłużający się marsz od jednego kościoła do kolejnego „pomnika” historii Braci Mniejszych. W niedzielne popołudnie każdy ruszył w drogę powrotną, by móc wieczorem przeżywać skok po złoto Kamila Stocha…

fr. Makary