Pielgrzymi czy Turyści?

„Gdzie ta Samarytanka?” /por. J 4/

Dnia 15 lutego przeżywaliśmy w naszej wspólnocie klerykackiej „lutowy” dzień skupienia, który posiadał nieco zmieniona formę w stosunku do pozostałych dni, jakie są nam znane.  O godzinie 7.00 rozpoczęliśmy dzień wspólną Eucharystią, która była centrum i zawsze jest centrum naszego życia. Kazanie wygłosił o. Jozue, który przybliżył nam UBÓSTWO według Pana Jezusa, które prawdziwie przeżyte rozwija człowieka w Bogu, w przeciwieństwie do słowa: BOGATY (mieć BOGA na TY), które stoi w wielkiej opozycji do radości ewangelicznej i nie daje możliwości wzrostu w Bogu, ponieważ wtedy człowiek stawia się na równi z Bogiem.
Następnymi punktami programu dnia była adoracja Najświętszego Sakramentu oraz wspólne dzielnie się Słowem Bożym z dnia bieżącego.

Popołudniu udaliśmy się w kierunku katedry wrocławskiej, aby tam w duchu modlitwy i radości franciszkańskiej zwiedzić ten kościół, który dla wielu cały czas skrywał jakąś tajemnicę w swoich ciemnych krużgankach.

Następnie odwiedziliśmy dawny kościół franciszkanów ufundowany jeszcze przez Henryka Pobożnego, pod wezwaniem św. Wincentego i św. Jakuba Apostoła.W 1997 papież Jan Paweł II i kard. Henryk Gulbinowicz przekazali świątynię kościołowi greckokatolickiemu. 

Odmówiliśmy koronkę do Miłosierdzia Bożego w kościele św. Klary, przy którym znajduje się gimnazjum i  liceum ogólnokształcące prowadzone przez siostry urszulanki. Dzięki uprzejmości sióstr mogliśmy zobaczyć mauzoleum w którym pochowani są przedstawiciele Piastów Śląskich, jak też oglądaliśmy płyty nagrobne władców Ziemi Śląskiej., przepiękny ogród, a także zapoznaliśmy się zasadami rekrutacji na nowy rok szkolny i katechetyczny. 

Kaplica św. Elżbiety w katedrze wrocławskiej

Dzień skupienia zakończyliśmy uroczystymi nieszporami i radością z kolejnych złotych medali naszych rodaków.

Ikonostas w Cerkwi