+ Razem z bratem Makarym miałem ogromną łaskę uczestniczenia w Archidiecezjalnych Rekolekcjach Ewangelizacyjnych „Wyleję Ducha Mojego”. Spotkanie zostało zorganizowane z inicjatywy stowarzyszenia „Walka duchowa” oraz Karmelitańskiej Wspólnoty Nowej Ewangelizacji „Solniczka” pod przewodnictwem o. Krzysztofa Piskorza OCD. W sobotni poranek wyjechaliśmy razem z o. Adamem i panem Krzysztofem z klasztornego parkingu, by po około dwudziestu minutach drogi znaleźć się pod halą „Orbita”. Po wejściu do środka natknęliśmy się na ogromną kolejkę do szatni i do kasy po odbiór biletów. Organizatorzy nie rozesłali części wejściówek, ponieważ obawiali się, że nie dojdą pocztą na czas.
Grzecznie udaliśmy się do szatni, by zostawić swoje kurtki i płaszcze, po czym weszliśmy na trybuny, skąd mieliśmy brać udział w rekolekcjach. Tek się złożyło, że mogliśmy być blisko sceny w sektorze po lewej stronie.
Pierwszym punktem programu była modlitwa uwielbienia, która rozpoczęła się o godzinie dziewiątej. Po niej nadszedł czas na pierwszą konferencję naszego rekolekcjonisty – o Antonello Cadedu ze wspólnoty Przymierze Miłosierdzia posługującego w San Paulo w Brazylii. Ze sceny spoglądał na nas niewysoki mężczyzna z ogromnym poczuciem humoru i gorącym temperamentem. Swoją naukę rozpoczął od żartu, którym rozbawił całą halę, po czym w zawadiacki sposób pogroził tym, którzy nie zabrali ze sobą Pisma Świętego, notatnika i długopisu karą czyśćcową trwającą setki tysięcy lat. Pierwsza konferencja oparta była na tekście z Dziejów Apostolskich mówiących o dniu Pięćdziesiątnicy. Rekolekcjonista przemawiał w sposób bardzo prosty, ale trafiający do serca; jego słowa stawały się siłą, która potrafiła nastroić pewne struny w naszych duszach i niejako wprowadzić je w stan zamyślenia i medytacji. Po konferencji powstaliśmy do modlitwy i prosiliśmy Pana o dar wylania swojego Ducha na nas. O godzinie dwunastej rozpoczęła się uroczysta Eucharystia pod przewodnictwem arcypasterza metropolii wrocławskiej arcybiskupa Józefa Kupnego. Gdy nadszedł moment, aby wygłosić słowo Boże, arcybiskup pokornie ustąpił miejsca na ambonie o. Cadedu, który tym razem wygłosił homilię o wchodzeniu na krzyż.
Po najważniejszym punkcie dnia, jakim była Msza św., mogliśmy się udać na obiad. Każdy uczestnik w wyznaczonym punkcie otrzymał miseczkę gulaszu i bułkę. Dzięki życzliwości pobożnych niewiast otrzymaliśmy trochę ciasta, które stanowiło dla nas uzupełnienie posiłku. Niestety nie zabraliśmy ze sobą kanapek, ale następnego dnia nie popełniliśmy tego samego błędu. W czasie przerwy dojechał do nas o. Jozue, który podczas spotkania posługiwał sakramentem pokuty i pojednania, a w czasie przerwy mógł wsłuchać się w treść konferencji.
Przerwa skończyła się w Godzinę Miłosierdzia, która rozpoczęła dalszą część spotkania. Po nabożeństwie do Chrystusa konającego na krzyżu odśpiewaliśmy koronkę do Bożego Miłosierdzia. O Antonello wygłosił dla nas kolejną konferencję, tym razem bazując na tekście z Ewangelii św. Jana opowiadającej o sparaliżowanym nad sadzawką Betesda. Konferencja zakończyła się wspólną modlitwą poprowadzoną przez ojca rekolekcjonistę.
O godzinie siedemnastej odśpiewaliśmy Akatyst ku czci Bogurodzicy, który poprzedził wprowadzenie i wytłumaczenie, czym jest ten hymn, kto jest jego autorem i w jakich okolicznościach powstał. Po nabożeństwie chętni mogli przyjąć szkaplerz z rąk ojców karmelitów i dołączyć do ich rodziny duchowej.
Drugi z zaproszonych gości – Lech Dokowicz, nie mógł przyjechać. W czasie naszych rekolekcji przeprowadzał zdjęcia, ponieważ jest w trakcie tworzenia filmu o Bożym Miłosierdziu, z którego produkcja musi zdążyć do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w 2016 roku. Zamiast jego świadectwa odbyła się modlitwa uwielbienia, która trwała aż do Apelu Jasnogórskiego, po którym wróciliśmy do domu.
Kolejny dzień rekolekcji rozpoczął się o godzinie dziewiątej wspólnie odśpiewaną Jutrznią, której przewodniczył ksiądz Piotr Wawrzynek. Po wspólnej modlitwie do Ducha Świętego mikrofon trafił w ręce o. Antonello, który wygłosił nam konferencję o „zaśnięciu w ramionach Jezusa” na podstawie perykopy z Ewangelii św. Marka opowiadającej o uciszeniu burzy na jeziorze przez Pana Jezusa. Po nauczaniu odmówiliśmy wspólnie „Anioł Pański” i po krótkiej przerwie zebraliśmy się na różańcu. Dwie dziesiątki różańca odmawialiśmy po polsku, dwie po łacinie, a jedną po hebrajsku… To było wyzwanie, na ekranie wyświetlana była transkrypcja hebrajskich słów dokonana na alfabet łaciński. Bez tej podpórki na pewno nie poradzilibyśmy sobie z tym. Zwieńczeniem modlitwy różańcowej był taniec uwielbienia. Organizatorzy zapraszali uczestników do włączania się w ten rodzaj modlitwy, niestety o ile pierwszy układ gestów był dość prosty, to pozostałe okazały się nader skomplikowane i większość uczestników pozostała na swoich miejscach, chociaż nie zabrakło również odważnych, którzy próbowali naśladować ruchy tancerek.
Po tańcu mogliśmy udać się na obiad. Przed sceną zebraliśmy się podobnie jak wczoraj w Godzinę Miłosierdzia, by odprawić nabożeństwo i odśpiewać Koronkę. Czwarta konferencja rekolekcyjna dotyczyła naszej misji prorockiej i opierała się na tekście zaczerpniętym z księgi Ezechiela – ożywienie zeschniętych kości. Po krótkiej modlitwie rozpoczęła się Eucharystia pod przewodnictwem biskupa Andrzeja Siemieniewskiego, który tego dnia obchodził swoje imieniny. Miejsce na ambonie podczas homilii i tym razem czekało na osobę ojca rekolekcjonisty. Tym razem o. Antonello wygłosił homilię na tam czuwania i słuchania głosu Ducha Świętego. Po Eucharystii na salę został wniesiony Pan Jezus w Najświętszym Sakramencie. Rozpoczęła się modlitwa o uzdrowienie i uwolnienie. Po błogosławieństwie sakramentalnym, Pan Jezus został wyniesiony, natomiast chętni mogli pozostać do godziny dwudziestej pierwszej na modlitwie uwielbienia.
Myślę, że dla mnie to był dobry i owocny czas. Bardzo podobały mi się wygłoszone konferencje, otwartość uczestników i duch modlitwy, którego dało się wyczuć. Myślę, że jeżeli będę miał okazję wziąć udział w podobnym wydarzeniu religijnym, to nie będę się zastanawiał dwa razy, tylko skorzystam. Innych mogę zachęcić, żeby sami spróbowali i zobaczyli, czy tego typu spotkania mu odpowiadają. Najlepiej wyrobić sobie zdanie na ten temat, biorąc udział w podobnych rekolekcjach.
Fr. Gabriel
Dziś z okazji rozpoczęcia Roku Życia Konsekrowanego, który obchodzony jest w całym Kościele nasz wspólnota na czele z prowincjałem N.O. Alanem Brzyskim uczestniczyła w uroczystej Eucharystii we wrocławskiej Archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela. Mszy przewodniczył i Słowo Boże wygłosił Jego Ekscelencja ks. bp Andrzej Siemieniewski, który dziś obchodzi swoje imieniny. W homilii ksiądz biskup nawiązał do hasła pod którym będzie przeżywany rok ogłoszony przez Ojca Świętego Franciszka: „Ewangelia, proroctwo, nadzieja – życie konsekrowane w Kościele dzisiaj”. Nasi bracia zaznaczyli swój udział w liturgii służąc w asyście oraz czytając wezwania modlitwy wiernych.
Dnia 17.11.2014 r. w ramach dnie skupienia udaliśmy się do WSD Salwatorianów w Bagnie. O godzinie 7.30 wyruszyliśmy z Wrocławia, a na miejscu byliśmy już po godzinie, gdzie zostaliśmy bardzo gościnnie przyjęci przez braci Salwatorianów, którzy oprowadzili nas po swoim pięknym seminarium mieszczącym się z zabytkowym dworku.
Dzień skupienia rozpoczęliśmy od wspólnej modlitwy brewiarzowej, po której nastąpiła pierwsza konferencja. Tematem przewodnim całego dnia skupienia była czystość konsekrowana, a moderatorem był zaproszony z Włoch ks. Amedeo Cencini – kanosjanin, pedagog, psycholog, terapeuta, kierownik duchowy, wychowawca kleryków, wykładowca na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i „Claretianum” w Rzymie, znany i ceniony formator włoski. Autor licznych publikacji z zakresu formacji młodzieży rozeznającej powołanie i osób konsekrowanych.
Po pierwszej konferencji nastąpiła adoracja Najświętszego Sakramentu z okazją do spowiedzi. Po chwili przerwy odbyła się druga konferencja, a następnie modlitwy południowe, po których zostaliśmy zaproszeni na obiad.
Po obiedzie spędziliśmy czas na wspólnych rozmowach z braćmi Salwatorianami przy kawie i ciastku oraz na dyskusjach w Salwatoriańskich ogrodach.
O godzinie 15.00 odbyła się msza św. kończąca nasz wspólny dzień skupienia, której przewodniczył o. Jozue Szymański OFM.
N.W.
W dniach 13-14 listopada na Papieskim Wydziale Teologicznym odbyła się konferencja pt.: „Św. Tomasz i św. Bonawentura: dziedzictwo – aktualność – inspiracje”. Była ona związana z 740. rocznicą śmierci tych dwóch wielkich filozofów XIII w.
W roli słuchacza, udział w konferencji wziął fr. Bazyli, który wysłuchał referatów wygłoszonych drugiego dnia sympozjum. Była to doskonała okazja, aby zgłębić subtelne zawiłości dotyczące myśli filozoficznej obu świętych. Tematem przewodnim tego dnia konferencji było zagadnienie hylomorfizmu (czyli rozumienie substancji jako połączenia materii i formy). Prelekcje wygłosili przedstawiciele uczelni z rożnych zakątków Polski (m. in. Lublin, Kraków, Wrocław, Warszawa, Toruń)
Na zakończenie poczyniono uwagę, że św. Tomasz nijako wyparł św. Bonawenturę z programu sympozjum, gdyż przeważająca większość wykladów dotyczyła tego pierwszego. Wniosek ten był nijako zachęta do podjęcia badań nad myślą franciszkańskiego Doktora serafickiego
B.B.
Tradycyjnie, co roku w trzecią niedzielę października przeżywamy w Kościele Niedzielę Misyjną rozpoczynającą Tydzień Misyjny. Również w tym roku chcemy w dniach 19-25.10 szczególnie w naszych modlitwach pamiętać o misjonarzach. W tym roku w czasie tygodnia misyjnego towarzyszy nam hasło „Z EWANGELIĄ DO NARODÓW”.
Z okazji rozpoczęcia tygodnia misyjnego w niedzielę 19.10 w cukierence we Wrocławiu- Karłowicach została zorganizowana wystawa misyjna poświęcona pracy naszych misjonarzy. Na wystawie można było zobaczyć eksponaty z krajów misyjnych, obejrzeć prezentacje poświęconą pracy misyjnej, pogłębić swoją wiedzę o misjach i wziąć pamiątki misyjne. Podobnie jak w latach ubiegłych wystawę odwiedziła spora grupa parafian i gości spoza parafii.
POLECAMY WASZEJ MODLITWIE NASZYCH MISJONARZY I DZIĘKUJEMY W ICH IMIENIU ZA KAŻDE WSPARCIE DUCHOWE I MATERIALNE.
W dniu 14 października bracia juniorzyści uczestniczyli w 32. pielgrzymce braci zakonnych na Jasną Górę. Myślą przewodnią tego spotkania były słowa papieża Franciszka: „Tam gdzie są konsekrowani, zawsze jest radość”.
W konferencji o. Janusz Sok powiedział, że pielgrzymka jest okazją do odnowienia radości wynikającej z bezwarunkowego miłości do Boga i ludzi. Ta radość to świadectwo szczęścia z obranej drogi w życiu, to znak, że nasze życie z Bogiem w Zakonie jest w pełni prawdziwe. Podkreślił także, że bracia są pierwszymi osobami w zgromadzeniach, z którymi mają kontakt ludzie świeccy, że to oni są obrazem życia zakonnego w świecie.
Wspólna Eucharystia została odprawiona przed Cudownym Obrazem Matki Bożej. Była także Koronka do Miłosierdzia Bożego i Droga Krzyżowa, która przez opady deszczu odbyła się w kościele. Organizatorzy zadbali, by był także czas na modlitwę osobistą i wspólne, luźne spotkania.
Mimo niesprzyjającej aury na Jasnej Górze każdy dzielił się radością i prostotą z innymi. Pomimo różnych charyzmatów, różnych posług jakie wykonujemy wyczuwało się atmosferę prawdziwego braterstwa.
Wczoraj jak co roku, we wszystkich kościołach franciszkańskich, Bracia Mniejsi, duchowi synowie św. Franciszka gromadzili się na nabożeństwie zwanym Transitus, upamiętniającym błogosławioną śmierć Patriarchy. Transitus oznacza przejście, przejście z tego świata do życia wiecznego. To dzień narodzin dla nieba, dzień na który Franciszek oczekiwał z radością. Na tą chwilę spotkania z siostrą Śmierć przygotowywał się poprzez długie lata swego życia. Był to czas wytężonej pracy nad sobą, lata wyrzeczeń, ofiar i samozaparcia. Lata spędzone na modlitwie i kontemplacji, lata wsłuchiwania i wpatrywania się w swego Mistrza Jezusa Chrystusa. W tym ostatnim dniu mógł jednak powtórzyć za św. Pawłem: „Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć – to zysk. Pragnę ten świat opuścić i zjednoczyć się z Chrystusem”.
Na zakończenie nabożeństwa braci zgromadzeni przy ołtarzu z wyciągniętymi dłońmi odśpiewali błogosławieństwo, zaczerpnięte z Księgi Liczb, które Biedaczyna z Asyżu pozostawił bratu Leonowi.
Już we wtorek w naszym Seminarium odbędzie się immatrykulacja, bracia z pierwszego roku: Cyprian, Bazyli, Olaf i Natanael uroczyście zostaną wpisani na listę studentów i otrzymają indeksy. Ponadto w obecności zebranych współbraci publicznie zadeklarują dołożyć wszelkich starań, aby pielęgnować glebę swego serca i rozumu.
Poniżej tekst przyrzeczenia:
Ja, frater N.N, świadomie i dobrowolnie wybrałem życiową drogę do kapłaństwa w Zakonie Braci Mniejszych. Ten wyniosły cel – praca w winnicy Pańskiej – przy gorliwym praktykowaniu rad ewangelicznych, będzie mi przyświecał w moich codziennych wysiłkach i zadaniach. Dołożę wszelkich starań, by swoje zdolności pod kierownictwem Wychowawców i Współbraci w pełni wykorzystać dla udoskonalenia swej osobowości z myślą o tych, do których kiedyś będę posłany.
Wdzięczny za łaskę powołania, która jak każda łaska bazuje i wyrasta z natury, będę coraz lepiej pielęgnował glebę mego serca i rozumu, by ziarno łaski powołania nie tylko zakiełkowało, lecz by przyniosło owoc obfity. Będę nie tylko wzbogacał swój umysł i zdobywał wiedzę filozoficzno-teologiczną, lecz z tą samą gorliwością będę urabiał swoje serce.
By ten cel osiągnąć, będę wiernie przestrzegał wskazań Kościoła i Zakonu, który w swoich ustawach tak wielką uwagę przykłada do formacji i studiów. Drogowskazem mi będą świetlane postacie mojego Zakonu, a zwłaszcza św. nasz ojciec Franciszek, Doktor Ewangeliczny – św. Antoni Padewski, Doktor Seraficki – św. Bonawentura, Doktor Subtelny i Maryjny – bł. Jan Duns Szkot, którzy potrafili łączyć umiłowanie wiedzy z duchem modlitwy i tak doszli do prawdziwej mądrości.
Zaproszenie
W imieniu wspólnoty Wyższego Seminarium Duchownego Franciszkanów Prowincji św. Jadwigi z wielką radością zapraszamy na uroczystą inaugurację nowego roku akademickiego 2014/2015, która rozpocznie się uroczystą Eucharystią w kościele św. Antoniego we wtorek, 30 września br. o godz. 9.00.
Prosimy o modlitwę w intencji alumnów.
Pax et bonum!